Leren doe je met je hele wezen

Toen ik een jaar of vijftien was las ik mijn eerste boek over hekserij.
Rituelen werden beschreven. Paarse kaars hier linksboven, zwarte en witte in het midden, gouden daar in die hoek. Met deze voorwerpen op je altaar. En dan deze woorden zeggen. En dan deze godin aanroepen voor liefde, deze voor kracht, deze voor financieel geluk. Deze maanfase moet je wel je haar knippen, en deze maanfase juist niet. Ik schreef het netjes over in mijn agenda (en deed er vervolgens bijzonder weinig mee). Naarmate ik meer en breder geïnteresseerd raakte, groeide ook mijn boekencollectie. Over kruiden en wat je ermee kunt. Over chakra’s (die gebruiken heksen ook). Over goden en godinnen. Over sjamanisme.

Ik zoog het op als een spons. Wérkelijk transformerend werd het toen ik voor het eerst in een cirkel van andere heksen stond, bij een meeting in Hengelo als net-twintiger, en de rook van het vuur meedraaide met de cirkel die wij trokken. De energie die ik door me heen voelde gaan wanneer ik de handen van de mensen naast mij in de cirkel pakte. De gloed die ik zag om de krachtvoorwerpen op het altaar.

Een laag dieper toen ik een paar maanden erna in mijn eigen woonkamer in mijn zelfgecreëerde cirkel van waxinelichtjes danste. Naakt, met een halve maan op mijn voorhoofd (getekend met eyeliner – we blijven praktisch), krachtig meezingend met de chants en sounds die uit mijn stereo klonken. Ik voelde de verbinding met de aarde onder mijn blote voeten, dwars doorheen de twee verdiepingen ertussen, en het lijntje naar ‘boven’ voelde sterker dan ooit.

Nog een laag dieper toen ik, ruim een jaar later, in het maanlicht in ‘mijn’ tuin (het Rosarium om de hoek), de kracht van Artemis door mijn aderen voelde stromen. Net als de andere leden van mijn (online) coven had ik een godin gekozen om in mijzelf uit te nodigen. Artemis smulde ervan; ik hijgde en trilde van de kracht die al mijn spieren deed spannen, op een manier die voelde alsof ik nooit anders had gedaan. Met haar dansde ik passen die ik nooit eerder had gezet, maar die voelden als juist en goed en niet-alleen-voor-mij. De wereld veranderde op die dag. Mijn wereld. Nog steeds voel ik haar kracht wanneer ik me thuisvoel in mijn lijf en mijn kracht laat gelden.

Geen van deze ervaringen stond in een boek beschreven, ze kwamen allemaal puur uit de situatie voort. Allemaal waren ze doordrenkt van betekenis, juistheid en toewijding. Allemaal vergrootten ze mijn bewustzijn, op de vruchtbare grond die de kennis uit boeken me gegeven had.

Als jonge twintiger las ik het boek van Ayla, de Stam van de Holenbeer, over een Cro-Magnon vrouw van een goede 20.000 jaar geleden. Ik werd in het verhaal gezógen, kon zo voor me zien hoe ze leefde, hoe de stam zich gedroeg, hoe de wereld om haar heen eruitzag. Wat het betekende om voor je leven afhankelijk te zijn van de wilde natuur om je heen. Ik nam de informatie over planten, dieren en werkprocessen gretig tot me.

Wérkelijk transformerend werd het toen ik een paar jaar later een baan aannam waarbij ik de hele dag op blote voeten liep, gekleed in huiden van dieren, beschilderd met oker op mijn lichaam en gezicht. Ik genoot van de zon op mijn huid, de wind die met mijn haren speelde, de kano’s waar kinderen en volwassenen af en aan vaarden, het vuur waarvan de geur tot in mijn follikels door drong. De eerste keer dat ik mijn zelfgemaakte benen naald kwijt raakte in het zand, heb ik gehuild. De waarde van zo’n voorwerp werd pijnlijk duidelijk: niet te koop met geld, wel weer opnieuw te maken met dezelfde uren toewijding en inzet. Het eten van zelfgeplukt voedsel (bladeren, noten, bessen) gaf me meer voldoening dan de lunch die ik mee had van thuis, en het delen van verhalen met mijn ‘stamgenoten’ om het vuur, nadat alle bezoekers naar huis waren, gaf een diepere betekenis aan de situatieschets die ik kende uit de boeken van Ayla.

Als een flits viel me binnen hoe lógisch het is dat we zo leefden als mensen, dat we diep van binnen nog steeds de behoefte hebben om zo te leven. We zijn immers biologisch hetzelfde… ons wilde, natuurlijke zelf wordt niet getemd door betonnen muren en digitale bankrekeningen. Sinds die ervaring om het vuur kan ik niet meer anders dan gewaar zijn van mijn diepste lichamelijke, intuïtieve manier van leven, en me zo goed mogelijk inzetten om die manier van leven meer beschikbaar te maken. Voor mezelf én mijn stamgenoten (dierbaren – gelijkgestemden – de wereld).

Vier jaar geleden verdiepte ik me serieuzer in ondernemerschap, en een half jaar later startte ik mijn onderneming. Ik had gelezen over je ideale klant, over je Unique Selling Point, over je funnel en je financiële plan. Niets van de informatie die ik las had me adequaat voorbereid op het allermooiste van ondernemen voor het échie – De ultieme voldoening wanneer ik lees over de resultaten van de mensen die ik help met mijn werk. Zoals de doorbraak waar Barbara afgelopen week over postte, die ze na ons gesprek had. Het vervuld me met ontroering, liefde en gewaarwording: this is what I came here to do. Gewoon, werkelijk authentiek zijn, en alle informatie en ervaring die ik in mijn leven tot me heb genomen, inzetten om mijn bewustzijn te vergroten en uit te breiden, en te delen met mijn stam. Mijn dierbaren, mijn gelijkgestemden, de wereld.

Al deze ervaringen zijn praktisch en bezield. Spiritualiteit is voor mij geen hocus pocus of ontastbaar filosofisch geneuzel. Werkelijkheid. Fysiek. Tastbaar. Verbonden met historische context. Verbonden over de wereld, met respect en eerbied voor de culturen waar de kennis oorspronkelijk vandaan komt. En verbonden, binnenin. Met dat kloppende hart, die dansende ziel, die tranen van verdriet en geluk, de lach van verbazing en voldoening. Altijd in beweging, altijd in ontwikkeling.

Leren doe je niet alleen met je hoofd. Je leert met je zintuigen, die opnemen wat je ziet, voelt, ruikt, hoort. De geuren die in de lucht drijven. Met je voeten in de grond, je haren in de wind en de zon of regen die je gezicht kietelt. Je leert door die zachte trilling in de lucht, onwaarneembaar door iets anders dan je diepste intuïtie. Je leert door dat overweldigende gevoel van thuiskomen wanneer je ergens landt waar je nog nooit geweest bent. Je leert in de ogen van andere mensen, in hun handen die je aanraken, in je mond die woorden met hen wisselt, in de warmte die tussen jullie lichamen ontstaat.

In het werk wat ik doe, richt ik me ook primair op de ervaring. Ja, de kennis is belangrijk, en die zit er ook bij. Maar waar ik me nog het meeste op richt is: wat voel jíj? Nu, tijdens de ReWild Your Life Journey waar bijna vijftig mensen hun eigen wilde zelf (her)ontdekken. Tijdens de Beltane Business Boost begin mei, en straks tijdens de open Midzomerviering op 21 juni.

En nog steeds, als ik zelf iets nieuws leer, ga ik voor de combinatie van kennis én ervaring.
Ik was dan ook dolgelukkig om vorig jaar te starten met de cursus Ho’oponopono van Malamalomi. Er bestaat een boek van, maar ik weet inmiddels: ik wil de context, de ervaring. Books can only get you so far. Ik genoot van de teacher who knows, the group who dives deep. The context, the respect, the humbleness towards the ancient tradition being taught.

Voor mijn gevoel komt in de Hawai’iaanse traditie alles samen waar ik tot nu toe naar zocht: verbinding met je voorouders. Verbinding met de wereld om je heen. Verbinding binnenin. En dan nog een laag dieper dan hier, op deze grond, te leren valt.

Wij hebben met onze Westerse ‘beschaving’ iets verloren wat zo kostbaar is, en wat de oorspronkelijke culturen die nu nog bestaan, op ons voorlopen: verbinding met je lijf, met je botten, met je voorland.
But we are reclaiming the songs in our bones, and we are opening up to the teachings of old.

Humbly, respectfully, graceously.

In oktober mag ik mee op reis naar Hawai’i. Om met al mijn zintuigen te leren van de energie van dáár, om te verbinden met de energie van híer. Om hier weer door te geven wat je hier, nu kunt doen, om alle lagen van verwarring af te leggen en te herverbinden met de oeroude wijsheid van je lijf, je botten en je ziel.
One world. One love. One soul singing together.

Wil je me steunen in de reis naar Hawai’i? Ik kan alle hulp gebruiken om deze reis te maken!
Je kunt bijvoorbeeld
– dit bericht en/of het fb-support-event delen
– een kaartje uit Hawai’i krijgen
– een kus uit Hawai’i krijgen
– een kadootje uit Hawai’i krijgen
– jouw eigen krachtvoorwerp mee laten nemen naar Hawai’i, om daar te verbinden

Lees hier meer over deze reis, de support-actie en de verschillende mogelijkheden: https://www.facebook.com/events/328015324545778/

Ik ben je ultiem dankbaar voor alles wat je kunt doen als supporter <3

En wil je zelf leren door te ervaren? Check de website malamalomi.com wanneer ze weer een cursus aanbieden, het is zéér aan te raden.
Wil je kennis en ervaring opdoen over de gebruiken van onze voorouders? Op 21 juni (volgende week vrijdag) organiseer ik een open Midzomerviering in Nieuwegein, waar je van harte welkom bent. Het wordt een mooi feestje: vuur, verbinding, vrijheid!

Heb een fijne avond, lieve lezer, en remember: Leren doe je niet alleen met je hoofd, maar met al je zintuigen erbij. Dus wees gewaar, luister naar die innerlijke stem, en laat je wilde ziel zingen!